![:]](./images/smilies/splash.gif)
wybaczcie. chyba, że ktoś posiada wieloletni związek za sobą, gdzie te lata spędzili pod jednym dachem, to zwracam honor 
wydaje mi się, iż jest następujący schemat w małżeństwie. najpierw małżonkowie chcą spędzać ze sobą każdą chwilę, wspólnie robią to i tamto, wszystko sprawia przyjemność. później następuję etap, gdy powoli słabnie owa frajda. potem jest pierwszy poważny kryzys, gdy masz wrażenie, że nie możesz na niego patrzeć. oczywiście mija, przepadacie za sobą znów, ale nie jest już tak jak na początku. doznania emocjonalne są słabsze.
jak to twierdzą naukowcy miłość to chemia, można temu wierzyć lub nie, ale mało kto zaprzeczy, że po około 5-6 latach związku stałego, gdzie większość tego para mieszka ze sobą, miłość słabnie lub mówiąc inaczej zmienia wymiar. związki chemiczne stają się mniej ważne, rodzi się przyzwyczajenie i miłość nabiera innego, głębszego wymiaru. czasem owa para nie ma ochoty spędzać ze sobą nawet połowę tego czasu, który spędzała ze sobą wcześniej, ale czy to źle? wydaje mi się, że to normalna kolej rzeczy.
trzeba znaleźć to co Was łączy i tym zajmować się wspólnie, jakieś pasje, które podzielacie itp. a resztę "życia" spróbować przeżywać oddzielnie, przecież to, że mniej czasu ze sobą spędzacie nie znaczy, że mniej się kochacie, to znaczy, że Wasza miłość jest inna. nie gorsza, po prostu inna, bardziej dojrzała, już nie szalona, lecz dojrzała.
ale wiem też jedno z własnego doświadczenia, "co się odwlecze to nie uciecze".
