Kobiety na całym świecie generalnie są szczęśliwe, gdy nie ma wojen, głodu i przemocy. Każda kultura i epoka ma swoją miarę szczęścia kobiecego , w każdej społeczności i w każdej rodzinie wartościowane jest ono inaczej . Na przestrzeni wieków kobiece priorytety kształtowały się bardzo różnie. Niezmiennym pozostaje jednak potrzeba przede wszystkim bezpieczeństwa, miłości i macierzyństwa. Kobiety głęboko wyemancypowane twierdzą , że również te potrzeby są w stanie sobie same zabezpieczyć. Dążą do tego , w końcu to zdobywają to. Lecz czy tak naprawdę są szczęśliwe? Znam kobiety, dla których taka "samowystarczalność" jest pełnią szczęśliwości. Jednak myślę , że w głębi duszy cierpią nie do końca zdając sobie z tego sprawę.
Kobieta musi pełnić w życiu bardzo wiele ról : musi być matką , kochanką, przedsiębiorcą, finansistą, egzekutorem. Czasem musi być opiekunką a czasem dzieckiem....itd
Pomijam już takie role jak kucharka i sprzątaczka , bo może brzmieć to mało elegancko.
Jednak nie wyobrażam sobie aby kobieta spełniała się w pełnieniu tych ról przez całe życie sama, bez partnera . Może powinnam dodać, że bez odpowiedniego partnera.
Opty, podnosisz , tu kwestię wieku. Piękne to były czasy, gdy ceniono kobiety w kwiecie wieku. Muszę przyznać, że i obecnie dostrzega się , może nie renesans kobiety dojrzałej , ale na pewno eksponuje się jej piękno i wartość.
