Obojętność

[cre[a]tive]

Socjolodzy mawiają, że obojętność to choroba współczesnego społeczeństwa.
Jak widzicie samych siebie, jako obojętnych czy raczej pełnych współczucia dla bliźnich lub nawet empatii? A może coś po środku?
A może współczucie i pomoc się po prostu nie opłacają?

Natknęłam się dziś na artykuł o bezdomnym z Nowego Jorku, który uratował kobietę przed napastnikiem. Podczas tej "pomocy" został kilkakrotnie pchnięty nożem. Poważnie ranny leżał na chodniku i się wykrwawiał, obok niego przechodzili ludzie nie reagując. Dopiero po półtorej godziny ktoś zadzwonił po pogotowie.


( http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/ ... tnego.html )

[blues]

Mam silną empatię wobec osób z którymi jestem związany uczuciowo. Wobec pozostałych zachowuję dużą rezerwę. Życie nauczyło mnie być nieufnym wobec obcych. Takie czasy, ze nawet znajomy cygan Cię okradnie...

[BlueMan]

Względem całkowicie obcych mi osób - tak jestem obojętny, o ile nie potrzebują pomocy. Podejrzewam, że tamten bezdomny krwawił, ale nie było widać krwi - dlatego ludzie nie reagowali. Też bym raczej tak zrobił.

Względem znajomych na pewno nie jestem obojętny. Interesuje mnie co robią, jakie mają plany na przyszłość, itp.

[NGoHT]

Jest mi to obojętne.

[KenWatanabe]

Pojedynczy ludzie raczej są mi obojętni. To co dzieje się daleko raczej też. Bliscy i ważne sprawy krajowe zajmują moją uwagę.

[El Limon]

Jak dla mnie wygląda to tak że jesteśmy obojętni na to co się dzieje bo tak jest łatwiej.
A łatwiej jest bo:
a) Nie narazimy się napastnikowi
b) Unikniemy długich wyjaśnień na policji
c) Do szczęścia Nas to nie zbliży.

Czasem mógłbym podjeść do kogoś na ulicy wyciągnąć broń i mało kto by zareagował bo i po co.