Organy po śmierci - oddać czy zachować?

[Amas]

co Ty za brednie piszesz? - bez mojej zgody nie mogą niczego ze mnie wykroić!.

Jak udowodniono wyżej nie takie brednie Też jak to za pierszym razem usłyszałem to nie uwierzyłem...

[KenWatanabe]

Co do mozliwosci "podarowania" watroby alkoholikowi - pomijajac absurd tego argumentu - nie ma takiej mozliwosci. Serc sie nie rozdaje na prawo i lewo, biorcy sa wybierani starannie.

No cóż, dla mnie nie wydaje się absurdalnym. Przykład z alkoholikiem to tylko taka skrajność obrazująca, że nie wszyscy ludzie wymagający przeszczepu są wspaniali i pokrzywdzeni przez los wielką niesprawiedliwością.

Są na tym świecie ludzie uznawani w społeczeństwie za normalnych, którym za cholerę nie chciałbym pomóc. I co mam zrobić sobie listę do portfela jakim ludziom nie oddaję narządów? Problem tkwi w tym, że moje narządy, jeśli w ogóle mają być poddane transplantacji to niech będą poddane wedle moich kryteriów, a skoro tak się nie da, no cóż, najlepiej będzie ich zwyczajnie nie oddawać.

[Lawenda]

Ośmielę się zauważyć,że człowiek to człowiek.I,że każde życie jest tak samo cenne a dzielnie ludzi na lepszych i gorszych ( w swoim własnym mniemaniu) sensu nie ma,faktycznie lepiej nie oddawać wcale.
I to jest chyba jeden z głównych problemów oddania organów - chcąc oddać je wybranej osobie człowiek uzurpuje sobie prawo do decydowania o cudzym losie.Taka trochę namiastka robienia z siebie Boga/absolutu (czy w co tam kto wierzy).

[Ahl-I-Batini]

No cóż, dla mnie nie wydaje się absurdalnym.

No jakby dla Ciebie byl absurdalny to bylbys idiota, tak masz tylko absurdalne poglady.

Są na tym świecie ludzie uznawani w społeczeństwie za normalnych, którym za cholerę nie chciałbym pomóc.

Nie kupuj piwa. Z tego oplacany jest program leczenia alkoholikow.

Przykład z alkoholikiem to tylko taka skrajność obrazująca, że nie wszyscy ludzie wymagający przeszczepu są wspaniali i pokrzywdzeni przez los wielką niesprawiedliwością.

Jestes jednym z tych, ktorzy w zyciu wszystko samo osiagneli i mimo wszelkich przeciwnosci wyrosles na prawego obywatela a gardzisz kazdym, kto popelnil jakis blad w zyciu? Pewnie litujesz sie tylko nad dziecmi, ktore sa ofiarami wielkich karamboli.
Dorosnij.

[zuyboy]

Są na tym świecie ludzie uznawani w społeczeństwie za normalnych, którym za cholerę nie chciałbym pomóc. I co mam zrobić sobie listę do portfela jakim ludziom nie oddaję narządów? Problem tkwi w tym, że moje narządy, jeśli w ogóle mają być poddane transplantacji to niech będą poddane wedle moich kryteriów, a skoro tak się nie da, no cóż, najlepiej będzie ich zwyczajnie nie oddawać.

To pokazuje, że jesteś naprawdę, ale to naprawdę złym człowiekiem. Czemu? Nie napisałeś, że wszyscy, którzy potrzebują przeszczepu Twoim zdaniem zasługują na śmierć, a to znaczy, że nie masz nic przeciwko temu, iż nie pomożesz komuś, kto Twoim zdaniem na pomoc zasługuje. Pomoc, który nic Cię nie kosztuje.

[KenWatanabe]

Jestes jednym z tych, ktorzy w zyciu wszystko samo osiagneli i mimo wszelkich przeciwnosci wyrosles na prawego obywatela a gardzisz kazdym, kto popelnil jakis blad w zyciu? Pewnie litujesz sie tylko nad dziecmi, ktore sa ofiarami wielkich karamboli.
Dorosnij.

Właśnie nad nikim się nie lituję, a najmniej nad sobą samym. To, że sam popełniam błędy, nie znaczy jeszcze, że mam je tolerować. Bo to jest właśnie dorastanie co? Tolerancja błędów, akceptacja tego, że nic nie może być idealne. W takim razie to sobie cenię najbardziej, że przez 32 lata życia nie dorosłem

Nie napisałeś, że wszyscy, którzy potrzebują przeszczepu Twoim zdaniem zasługują na śmierć, a to znaczy, że nie masz nic przeciwko temu, iż nie pomożesz komuś, kto Twoim zdaniem na pomoc zasługuje. Pomoc, który nic Cię nie kosztuje.

Zgadzam się To znaczy, że wolę nie pomóc nikomu, nawet tym "dobrym" ludziom, niż pomóc tym "złym". W ujęciu chrześcijańskim faktycznie jest to zło, ale ja bym to raczej nazwał poświęceniem, zrzekam się szansy na dokonanie dobrego uczynku na rzecz zachowania czystości sumienia (domniemanego, bo rzecz jasna jako osobie martwej trudno by mi to było ocenić).

Ośmielę się zauważyć,że człowiek to człowiek.I,że każde życie jest tak samo cenne a dzielnie ludzi na lepszych i gorszych ( w swoim własnym mniemaniu) sensu nie ma,faktycznie lepiej nie oddawać wcale.
I to jest chyba jeden z głównych problemów oddania organów - chcąc oddać je wybranej osobie człowiek uzurpuje sobie prawo do decydowania o cudzym losie.Taka trochę namiastka robienia z siebie Boga/absolutu (czy w co tam kto wierzy).

Na świecie zawsze będą lepsi i gorsi. Równe prawa dla wszystkich to tylko potwierdzenie tego. Teraz każdy ma podobne możliwości ale nie każdy tak samo efektywnie je wykorzystuje. Faktycznie wybierając robimy z siebie boga. Ale tak chyba było zawsze, bo niby kto rozsądził co jest dobre a co złe? Bóg?


A tak w ogóle to forum służy chyba wypowiadaniu opinii? Dlaczego więc wzięliście się za krytykę czyjegoś poglądu? Co daje prawo rozsądzania czy pogląd jest absurdalny czy nie? Nic nie jest niedorzeczne dopóki nie zawiera wewnętrznych sprzeczności, a prawda jest rzeczą względną.

[zuyboy]

Nie napisałeś, że wszyscy, którzy potrzebują przeszczepu Twoim zdaniem zasługują na śmierć, a to znaczy, że nie masz nic przeciwko temu, iż nie pomożesz komuś, kto Twoim zdaniem na pomoc zasługuje. Pomoc, który nic Cię nie kosztuje.

Zgadzam się To znaczy, że wolę nie pomóc nikomu, nawet tym "dobrym" ludziom, niż pomóc tym "złym". W ujęciu chrześcijańskim faktycznie jest to zło, ale ja bym to raczej nazwał poświęceniem, zrzekam się szansy na dokonanie dobrego uczynku na rzecz zachowania czystości sumienia (domniemanego, bo rzecz jasna jako osobie martwej trudno by mi to było ocenić).

Nie tylko w ujęciu chrześcijańskim jest to zło. Tej czystości domniemanego po śmierci sumienia to nie pojmuję, szczerze mówiąc. A jakie byłyby Twoje kryteria? Potrafisz je określić teraz, czy potrzebny byłby seans spirytystyczny, bo to tylko Twoje "widzimisię".

[PRX]

Jestem na tak. Po pierwsze można po sobie "coś" zostawić, po drugie po śmierci i tak na nie wiele moje "części" mi się przydają, a po trzecie nie będę darmo karmił robactwa

[ET]

Oczywiście, że należy oddać organy. Niezadowolone będą tylko robaki

[Madzias]

Ja bym nie oddała swoich organów. Chciałabym zostać pochowana w całości, tak jak umrę. Kremacja nie wchodzi w grę, a chowanie ciała pełnego dziur po wyciętych organach to nie jest perspektywa, która mi pasuje

W dzisjejszych czasach nie byłoby żadnego problemu. Wygladałabyś ślicznie mimo, że nie miałabys kilku organów . Jeśli bedziesz miała czas i ochotę to polecam przeczytać ten wywiad http://wiadomosci.onet.pl/1554301,2679,1,2,drukuj.html

[KenWatanabe]

Nie tylko w ujęciu chrześcijańskim jest to zło.

Zgoda ale nie zaprzeczysz chyba, że znajdzie się takie spojrzenie na sprawę w którym okaże się to dobrem, a jeśli nawet nie, to w moim własnym ujęciu może to dobrem zostać choćby miało być jedyne i niepowtarzalne (choć wątpię )

Tej czystości domniemanego po śmierci sumienia to nie pojmuję, szczerze mówiąc.

Moja wola nie kończy się wraz z moją śmiercią, chyba mogę się zastanawiać jaką spuściznę po sobie zostawię, a nie chciałbym by była sprzeczna z moją doczesną wolą.

A jakie byłyby Twoje kryteria? Potrafisz je określić teraz, czy potrzebny byłby seans spirytystyczny, bo to tylko Twoje "widzimisię".

Obejdzie się bez seansu i jest to w pewnym sensie moje "widzimisie". Potrafisz określać w kryteriach kto jest dobry a kto zły? Może w przybliżeniu by się dało ale nie ma to sensu tu na forum, ani tym bardziej pisząc litanię do instytutu. Jednych ludzi się ceni innych mniej, a jeszcze innymi się wręcz gardzi, a jakoś nie potrafię tego poznać ot tak w 5 min po wyglądzie dlatego większość ludzi mi zwyczajnie wisi, gdyż nie mam z nimi nic wspólnego.

[motyjek]

oczywiście, że chciałabym, aby mnie po śmierci pocięli i zdatne do użycia organy dali komuś potrzebującemu. Takie oświadczenie noszę w portfelu już od paru lat.